COLUMN | BEROEP: ONDERWIJS | Afl. 8.9 | Halverwege het schooljaar zat er ineens een gat in de klas. Heftig. Het viel nog niet mee om daar mee om te gaan: vier tweedejaars leerlingen werktuigbouwkunde ineens …. weg, laat ik maar zeggen. Weg als: niet meer in de klas. Voor twee van hen gold: tijdelijk weg, want met zwaar lichamelijk letsel in het ziekenhuis. De andere twee waren voorgoed afwezig. Dood dus. Allebei. Verkeersongeluk, zou je kunnen zeggen, maar het leek toch meer op roekeloos gedrag.
Zaterdagavond in het dorp (werktuigbouwers kwamen vaak uit een dorp, boerenzoons). Beetje rondhangen en er moest iets gebeuren. We gaan stappen in de stad. Ja ja, lekker stappen. Maar hoe? Fiets? Brommer? Bus? Nah, klonk geen van allen zoals het moest klinken: opwindend, heftig, anders. Appelleerde niet aan het zaterdagavondgevoel.
Maar toen rinkelde er eentje met de sleutels van papa’s Mercedes. Papa had hem gevraagd om de auto even achterom op het erf te zetten en hij was ‘vergeten’ de sleutels terug te geven: ‘We pakken de auto!’
Yes! Dat is more fucking like it. Opgewonden gevoel, sneaky met die fraaie auto het erf af en lekker scheuren en met z’n vieren aan het bier, in de stad. Smaakt naar meer. En naar nog meer.
Dit is even geleden (wel twintig jaar), de kroegen sloten toen nog om twee uur. Om half drie stapten ze met z’n vieren in de Mercedes, grappend en grollend. Lazarus waren ze, alle vier, maar who gave a shit. Het paste allemaal uitstekend bij de saturdaynightfever en niemand was zo flauw om op de risico’s te wijzen. Ze kenden de weg en ze hadden alle vier een rijbewijs! Met piepende banden de stad uit en boeren en grinniken en elkaar aanstoten en de auto raakte heel even van de weg af op het fietspad en geschrokken overcorrigeerde de jongen aan het stuur. En de auto schampte langs een boom aan de linkerkant en slingerde weer de weg op en terug en weer zijdelings langs/tegen boom een en nog een en nog een.
Een collega uit hetzelfde dorp vertelde de maandag, toen we aangeslagen bij elkaar zaten in de lerarenkamer: ‘Ik ben gaan kijken. Ze moeten vér over de honderd gereden hebben. Ze hebben wel tien bomen geraakt voor ie stilstond.’
Twee dood & twee zwaar gewond. Sindsdien ben ik een overtuigde voorstander van veilig-verkeersacties op school en dus staat er deze week een stand in onze aula’s van Responsible Young Drivers. Om onze studenten te wijzen op het gevaar van saturdaynightfever en de illusie van onkwetsbaarheid die jongeren eigen is.
Zie de website: www.ryd.nl
