Beroep: Onderwijs | Aflevering 4.39
COLUMN | Vrijdag20 juni: voor mij gaat ‘Operatie Luchtsteun’ vroeg van start, want omdat allerlei toegangswegen worden afgesloten, moeten we, als standhouders van onze vliegtuigtechniek-opleidingen, vóór 7 uur op vliegbasis Gilze-Rijen zijn. Dat lukt en docent Chris van Dam en ik begroeten gematigd enthousiast de studenten die komen aansjokken. Die zijn makkelijk op tijd: zij lopen hier stage en zijn intern.
Intern?
Ja, dat komt, het zijn studenten uit Zwolle, van het Deltion College, één van de 5 ROC’s die vliegtuigtechniek aanbieden. En Zwolle – Gilze ga je niet elke dag reizen:
Erik: ‘Ik kom op zondagmiddag hier naartoe en we vertrekken weer op vrijdagmiddag.’
Lang van huis! Bevalt dat?
‘Supergaaf. Dit is echt een droom van mij. We zijn hier nu sinds januari en het is nog twee weken maar mij kan het niet lang genoeg duren. Dat militaire, die discipline: prachtig. En je leert veel.’
Deze jongens komen dus uit Zwolle en omgeving. Onze eigen ROC-studenten die assisteren bij onze stand, komen uit Ridderkerk en Oss. Die luchtvaartjongens reizen wat af: je moet wat over hebben voor je droom.
Om acht uur komen de eerste bezoekers en gaan de jongens sleutelen. Ze zetten spanning op de Lynx-helikopter die onze stand opleukt en er gaan allerlei lichtjes knipperen.
‘Zeg, die wieken gaan toch niet draaien he?’, vraag ik quasi-bezorgd. ’Want dan gaat het tentdoek aan flarden.’
Schampere lachjes. ‘Wieken?’, reageren ze minachtend. ‘ROTORBLADEN heet dat, meneer. En nee, die gaan niet draaien.’
Ik voel mij net als die keer dat ik het over ‘piloten’ had en bits werd terechtgewezen: ‘Ik ben VLIEGER, meneer. Piloot is niet het juiste woord.’
Geleidelijk wordt het druk. Jongetjes van 4, 5 of 6 jaar in camouflagepakken aan de hand van hun moeder. En jongetjes van 40, 50 of 60- jaar in camouflagepakken, aan de hand van moeders de vrouw. Ik zie ook oma’s in camouflagebroeken – wel netjes in de plooi gestreken.
En overal toestellen. Ja, u denkt dat ik vliegtuigen bedoel, maar ik heb nog nooit zoveel fototoestellen bij elkaar gezien. Sommige mannen hebben twee of drie camera’s omhangen.
Mooi dat de vliegbasis groot is: je kunt er 100.000 man kwijt zonder dat je het gevoel krijgt dat het heel druk is. En ook in de lucht is plaats zat: op een gegeven moment hangen er 5 Apache helikopters te zoemen terwijl 6 F-16’s (Fighting Falcons!) als ijle pijltjes door het luchtruim dwarrelen – en dan komt er een enorm tankvliegtuig tussendoor waar ook nog eens 4 F-16’s ‘aanhangen’- en dat gaat allemaal goed. Een hoop lawaai, dat wel.
Op de Lynx helikopter in onze tent (met zijn rotorbladen tegen het tentdoek) staat met grote letters: ‘Acta est fabula’. Eh, is dat de strijdkreet van de luchtmacht?
Chris van Dam (die tijdens zijn marinedagen op alle wereldzeeën aan de Lynx sleutelde) helpt met uit de droom: ‘Nee, dat betekent: hoofdstuk gesloten. De marine vliegt niet meer met de Lynx. Eeuwig zonde trouwens.’
Maar goed, onze jongens kunnen er nu lekker aan sleutelen, dat dan weer wel.
Om zeven uur mogen we van de basis af. Morgen nog een dag!
